Κι Αν Αυτό Που Λείπει Είναι Η Συμπόνια;

«Η συμπόνια μάς ενώνει τον έναν με τον άλλο– όχι με οίκτο ή με συγκατάβαση - αλλά ως ανθρώπινα όντα που έχουμε μάθει πώς να μετατρέπουμε τον κοινό μας πόνο σε ελπίδα για το μέλλον.»

Νέλσον Μαντέλα



Σε έναν κόσμο που μοιάζει όλο και πιο διχασμένος, όπου το άγχος, ο ανταγωνισμός και η αβεβαιότητα κυριαρχούν στην καθημερινότητά μας, στους χώρους εργασίας και στις κοινότητές μας, είναι εύκολο να νιώσει κανείς ανίσχυρος. Όλοι μας παρατηρούμε τις σχέσεις να φθείρονται, την παραπληροφόρηση να διαδίδεται ταχύτερα από την αλήθεια και τον ακραίο ατομικισμό να διαβρώνει την αίσθηση του ανήκειν. Μπορεί η κατάσταση να αλλάξει ή έχουμε χάσει τελείως τον έλεγχο;

Ίσως η απάντηση βρισκόταν πάντα μπροστά στα μάτια μας: Η συμπόνια

Για αιώνες η συμπόνια θεωρούνταν μια ηθική αρετή, ένα χαρακτηριστικό των καλοσυνάτων ανθρώπων - αξιέπαινη, αλλά προαιρετική. Με τα χρόνια όμως το τοπίο άλλαξε. Επικράτησε ένα παγκόσμιο κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό αφήγημα που εξυμνεί τον ανταγωνισμό και την αυτονομία, ενώ η συμπόνια συχνά εκλαμβάνεται ως κάτι «καλό μεν, αλλά μη αναγκαίο». Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, στον σημερινό κόσμο που επιβιώνει ο ισχυρότερος, δεν είναι λίγοι αυτοί που την αντιλαμβάνονται και ως σημαντική αδυναμία.

Η επιστήμη, παρόλα αυτά, έχει άλλη άποψη.
Η συμπόνια απέχει παρασάγγας από οποιαδήποτε έννοια αδυναμίας. Νευροεπιστήμονες και ψυχολόγοι επιβεβαιώνουν ότι αποτελεί μία από τις πιο ισχυρές μεταμορφωτικές δυνάμεις. Bαθιά ριζωμένη στη βιολογία μας, αποτελεί σημαντικό εξελικτικό πλεονέκτημα, το οποίο ενίσχυσε τη σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων, στήριξε την ψυχική υγεία σε δύσκολες περιόδους και συνέβαλε στην ίδια την επιβίωση του ανθρώπινου είδους.
Περισσότερο από μια πολιτισμική επιλογή, η συμπόνια είναι μια βιολογική δύναμη – θεμελιώδες στοιχείο της ανθρώπινης φύσης, διαμορφωμένο από την εξέλιξη και επιβεβαιωμένο από τη νευροεπιστήμη.

Τι ακριβώς είναι η συμπόνια;

Η συμπόνια ορίζεται ως η κατάσταση ευαισθησίας κάποιου στον πόνο του εαυτού ή των άλλων, η οποία συνοδεύεται από την πρόθεση να ανακουφίσει αυτόν τον πόνο ή να τον εμποδίσει μέσα από σοφή δράση. Πρόκειται για μια δυναμική διαδικασία που περιλαμβάνει τρία βασικά στοιχεία:

1. Επίγνωση
Πρώτο βήμα είναι η αναγνώριση ότι υπάρχει πόνος ή δυσκολία στον εαυτό ή στους άλλους. Χωρίς αυτή τη συνειδητοποίηση, δεν μπορεί να υπάρξει συμπόνια.

2. Δέσμευση Φροντίδας
Σε αντίθεση με την παθητική συμπάθεια ή την ενσυναίσθηση – όπου κάποιος «μπαίνει στα παπούτσια του άλλου» χωρίς απαραίτητα να δρα – η συμπόνια εμπεριέχει βαθιά φροντίδα. Δεν αρκεί να δεις τον πόνο∙ πρέπει να θέλεις να κάνεις κάτι γι' αυτόν.

3. Σοφή Δράση
Η συμπόνια απαιτεί δράση με σοφία· ενέργειες που ενισχύουν την ευημερία τόσο αυτού που δίνει όσο και αυτού που λαμβάνει. Δεν αποτελεί μια παρορμητική αντίδραση, αλλά στοχευμένη φροντίδα.

Η Νευροεπιστήμη λέει: Η καλοσύνη επαναπρογραμματίζει τον εγκέφαλο

Έρευνες στη νευροεπιστήμη δείχνουν ότι η συμπόνια ενεργοποιεί τη νευροπλαστικότητα - την ικανότητα του εγκεφάλου να αλλάζει και να αναδιαμορφώνεται. Οι πράξεις καλοσύνης προς τους ανθρώπους γύρω μας επηρεάζουν τη δομή των νευρωνικών μας κυκλωμάτων, προκαλώντας αλλαγές στον τρόπο που αυτά συνδέονται και λειτουργούν. Η καλοσύνη κυριολεκτικά αλλάζει τον τρόπο που λειτουργεί ο εγκέφαλός μας.

Μελέτες απεικόνισης εγκεφάλου δείχνουν ότι η συμπόνια ενεργοποιεί περιοχές που σχετίζονται με θετικά συναισθήματα και ενισχύει δίκτυα ενσυναίσθησης, κοινωνικής σύνδεσης και συναισθηματικής ρύθμισης. Όπως η άσκηση δυναμώνει το σώμα, έτσι και η συμπόνια ενισχύει το «σύστημα φροντίδας» του εγκεφάλου μας. Όσο περισσότερο την εξασκείς, τόσο πιο εύκολα και αυθόρμητα εκδηλώνεται στην καθημερινότητά σου.

Τα αποτελέσματα;
– Αυξημένη συναισθηματική ανθεκτικότητα
– Μειωμένο στρες
– Περισσότερη ψυχική ευεξία

Η συμπόνια δεν ωφελεί μόνο τους άλλους, αλλά ευεργετεί και εμάς τους ίδιους.

Οι νευροεπιστήμονες Tania Singer και Olga Klimecki απέδειξαν ότι οι πράξεις συμπόνιας ενεργοποιούν τα κυκλώματα ανταμοιβής του εγκεφάλου, προκαλώντας αίσθηση ζεστασιάς και σύνδεσης τόσο στον δότη όσο και στον αποδέκτη. Όπως αναφέρει ο Dr. Paul Gilbert, ιδρυτής της Θεραπείας Εστιασμένης στη Συμπόνια: «Η καλοσύνη, η τρυφερότητα και η ζεστασιά δείχνουν στον εγκέφαλο ότι ο κόσμος είναι ασφαλής και οι άλλοι άνθρωποι είναι βοηθητικοί. Ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα και μειώνουν τις ορμόνες του στρες. Είναι σαν βασικές βιταμίνες για το μυαλό μας».

Η συμπόνια καλλιεργείται

Αν και πολλοί πιστεύουμε ότι η συμπόνια είναι έμφυτο χαρακτηριστικό – ή το ‘χεις ή δεν το ‘χεις – η επιστήμη αποδεικνύει ότι 
η συμπόνια διδάσκεται. Πλήθος μελετών δείχνει ότι δομημένα προγράμματα εκπαίδευσης στη συμπόνια προκαλούν μετρήσιμες αλλαγές στον εγκέφαλο, ενισχύοντας νευρωνικά δίκτυα που σχετίζονται με τη ρύθμιση συναισθημάτων, την ενσυναίσθηση και τη συνεργασία.

Στον χώρο εργασίας, η εκπαίδευση στη συμπόνια συνδέεται με:
• αυξημένη παραγωγικότητα
• ενίσχυση καινοτομίας και δημιουργικότητας
• υψηλότερη εργασιακή ικανοποίηση
• καλύτερη συνεργασία στις ομάδες
• μείωση του στρες και της επαγγελματικής εξουθένωσης


Στην εκπαίδευση, οι μαθητές που συμμετέχουν σε προγράμματα βασισμένα στη συμπόνια αναπτύσσουν:
• αυξημένη συναισθηματική νοημοσύνη
• ενισχυμένη ανθεκτικότητα
• καλύτερες κοινωνικοσυναισθηματικές δεξιότητες
• μείωση της επιθετικότητας
• μεγαλύτερη συμμετοχή και κίνητρο στη μάθηση
• αυξημένη αγάπη για τη γνώση
Η συμπόνια έχει αποδειχτεί ότι:
Μειώνει το άγχος και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, μειώνοντας την κορτιζόλη (ορμόνη του στρες)
Αυξάνει τη συναισθηματική ανθεκτικότητα, βοηθώντας μας να αντιμετωπίζουμε καλύτερα τις δυσκολίες
Ενδυναμώνει τις σχέσεις, καλλιεργώντας εμπιστοσύνη και σύνδεση
Βελτιώνει τη γενική ευεξία και την αίσθηση πληρότητας στη ζωή

Αλυσιδωτή αντίδραση

Ίσως κανείς μόνος του να μη μπορεί να αλλάξει ολόκληρο τον κόσμο. Κάθε μεγάλη αλλαγή όμως ξεκινά πάντα από ένα πρώτο, φαινομενικά μικρό βήμα. Ένας καλός λόγος, μια πράξη καλοσύνης, μια στιγμή αληθινής κατανόησης - κάθε πράξη συμπόνιας, όσο απλή κι αν φαίνεται, έχει τη δύναμη να πυροδοτήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση. Σαν κυματισμός στο νερό που απλώνεται από μια μικρή σταγόνα, η συμπόνια διαδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, αγγίζοντας ζωές και δημιουργώντας χώρο για περισσότερη καλοσύνη, σύνδεση και ελπίδα. Εκεί που νομίζεις ότι δεν άλλαξε τίποτα, μπορεί να έχει ήδη ξεκινήσει μια αόρατη, αλλά βαθιά μεταμόρφωση.

Η συμπόνια θεραπεύει, χτίζει εμπιστοσύνη και ενισχύει τον κοινωνικό ιστό. Είναι ένας διαχρονικός χάρτης για έναν καλύτερο κόσμο.
Ίσως τελικά η σωστή ερώτηση να μην είναι: «Μπορεί να αλλάξει ο κόσμος;», αλλά «Κι αν έκανα εγώ το πρώτο βήμα;»

Βιβλιογραφία

Di Bello, M., Carnevali, L., Petrocchi, N., Thayer, J. F., Gilbert, P., & Ottaviani, C. (2020). The compassionate vagus: A meta‑analysis on the connection between compassion and heart rate variability. Neuroscience & Biobehavioral Reviews, 116, 21–30. https://doi.org/10.1016/j.neubiorev.2020.06.016

Kirby, J. N., Day, J., & Gilbert, P. (2024). Social rank and compassion: How insecure striving, social safeness, and fears of compassion mediate the relationship between masculinity, depression, and anxiety. Psychology and Psychotherapy: Theory, Research and Practice, 97(2), 339–353. https://doi.org/10.1111/papt.12520

Klimecki, O. M., Leiberg, S., Lamm, C., & Singer, T. (2013). Functional neural plasticity and associated changes in positive affect after compassion training. Cerebral Cortex, 23(7), 1552–1561. https://doi.org/10.1093/cercor/bhs142

Klimecki, O. M., Leiberg, S., Ricard, M., & Singer, T. (2014). Differential pattern of functional brain plasticity after compassion and empathy training. Social Cognitive and Affective Neuroscience, 9(6), 873–879. https://doi.org/10.1093/scan/nst060

Leiberg, S., Klimecki, O., & Singer, T. (2011). Short-term compassion training increases prosocial behavior in a newly developed prosocial game. PLoS One, 6(3), e17798. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0017798

Lutz, A., Brefczynski-Lewis, J., Johnstone, T., & Davidson, R. J. (2008). Regulation of the neural circuitry of emotion by compassion meditation: Effects of meditative expertise. PLoS One, 3(3), e1897. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0001897

Matos, M., Rodrigues-Santos, P., Sousa, L., Lima, M. P., Palmeira, L., Galhardo, A., Cunha, M., Albuquerque, I., & Gilbert, P. (2024). Can compassion impact us on a cellular level? Preliminary findings on the effects of a compassion-focused intervention on immunological markers and CTRA gene expression. European Psychiatry, 67(Suppl 1), S337. doi: 10.1192/j.eurpsy.2024.696. PMCID: PMC11862740

McCall, C., Steinbeis, N., Ricard, M., & Singer, T. (2014). Compassion meditators show less anger, less punishment, and more compensation of victims in response to fairness violations. Frontiers in Behavioral Neuroscience, 8, 424. https://doi.org/10.3389/fnbeh.2014.00424
linkedin facebook pinterest youtube rss twitter instagram facebook-blank rss-blank linkedin-blank pinterest youtube twitter instagram